BuzzerBeater Forums

Niestety Szanowny rozmówca nie zaspokoił mojej ciekawości. A może nie chciał ? Widocznie musi to być opłacalny biznes, skoro udają niewiedzę. Postanowiłem zatem o to zapytać jednego z reprezentantów litewskiej kadry –Lukrecijusa Preibysa (6320833). Na co dzień grającego w PLK, w drużynie Anioły Toruń:

1. Co skłoniło Cie do gry w Polsce? Jak się tutaj czujesz?

Lukrecijus Preibys:

Żartujesz?! Każdy chłopiec na Litwie marzy o tym aby w pierwszej kolejności zostać koszykarzem, co automatycznie prowadzi do marzenia numer dwa, czyli zostania zawodnikiem polskich Toruńskich Aniołów. W pewnych częściach mojej ojczyzny śpiewa się peany i opowiada legendy o czynach Torune Angelai, w innych wypowiada się tą nazwę tylko szeptem, a jeszcze w innych jest ona prawnie zabroniona i surowo karalna. Jestem ogromnie dumny, że to właśnie mnie dostąpił ten zaszczyt i każdego dnia pracuję nad tym, by zapisać się w dziejach tego legendarnego klubu! Ciągle przechodzą mnie dreszcze na myśl o tym, czego jestem ogniwem.



2. Czy będąc tak długo w Polsce, kibicujesz naszym reprezentacjom?

LP:

Mhm...Jak by tu dyplomatycznie odpowiedzieć, wiedząc że przy nazwisku wisi flaga Litwy a nie Polski... To dzięki występom w Polsce zdołałem podnieść swoje umiejętności na tyle, aby uzyskać możliwość reprezentowania barw mojego kraju i to mając już te 26 lat na karku. Być może więc, duży wpływ na to miało obserwowanie wyczynów polskich reprezentacji, traktowania ich jako jakiegoś odniesienia...i dzięki nim wszelkie starania w niepowielaniu tych wzorców we własnym rozwoju. Wielu zarabia już więcej niż ja, ale widocznie sodówka uderza za szybko i nie potrafią się przebić do prawdziwej dorosłej koszykówki...



3. Na co stać reprezentację Litwy? Jaki są wasze cele?
LP:

O...i tutaj mogę popisać się znajomością polskiej kultury i tym, czym zdołałem przez ostatnia lata przesiąknąć. Stać moich rodaków zatem na: dwa i pół równego skoku, wyprzedzenie benińskiej i polskiej reprezentacji piłki nożnej w rankingu FIFA, obywatelstwo i grę w defensywie tej reprezentacji, wygraną z braćmi Kliczko jednocześnie, walkę stulecia w MMA, pit stop krótszy niż 5,5 sekundy z wymianą oleju gratis...No i w sumie jak się dołoży jeszcze kierownik zespołu i masażysta to może jeszcze na bilet powrotny do domu.



4. Jak oceniasz występy polskiej U21 w dotychczasowych meczach?

LP:

Gdy zaczynałem grę w Polsce mierzyliście się z takimi krajami jak Niemcy, Włochy, Hiszpania i nawiązywaliście z nimi równorzędną walkę. Ostatnio zaś co tydzień jakiś arcytrudny mecz życia z jakimś arcytrudnym rywalem w jakiejś arcytrudnej sytuacji. Pompka może wysiąść przy takich emocjach, więc nie dziwota, że tyle pić musimy na tych dzikich terenach. A te mecze to już teraz tylko/aż z Węgrami, Rumunami, Islandczykami...No ale słyszałem, że otoczka jest, i atmosfera jest, i w rodzinie wszyscy zdrowi, no i jak to mówią "ogólny gites", a cytując klasyka "to już nie byli frajerzy. Z takim zespołem trzeba się napracować, żeby wygrać" No to chyba nieźle idzie, czy nie?



5. Czy zgodzisz się udzielić jakichś wskazówek odnośnie najbliższego rywala?;)

LP:

No to trzeba być "jak Tommy Lee Jones w Ściganym", czy nie? A nad czym tu jeszcze dumać? Każdy gra tak samo i używa wszystkiego, co akurat ma na stanie. Jak o stan zadbał to ma mniej myślenia. Bierze pod uwagę całą siłę, wytrzymałość, wszechstronność i nieprzewidywalność. Robi przegląd niepotrzebne/nieposiadane skreślić i gra. Jak pozostaje z wyliczanki tylko toporne wbijanie się na siłę, to nie ma rady i gra się tym, co się ma...no i nerwowe przyglądanie się rywalowi, bo a nuż ma coś czego nie widać.

Last edited by vinnie_jones at 11/25/2010 06:10:02

6. Na koniec chciałem zapytać o słynne już Litewskie domki dla biedronek. Z jakich materiałów budujecie te domki? Czy są bezpieczne?

LP:

W okresach roztrenowania jestem przedstawicielem handlowym wspomnianej firmy dla terenów Polski, Rumunii i Węgier. Podpisany kontrakt zobowiązuje mnie do nieudzielania tego typu informacji, mogących stanowić zagrożenie i powodować ewentualny spadek przewag konkurencyjnych mojego pracodawcy. Wszystkich zainteresowanych najwyższej jakości produktami firmy z Kelme proszę jednak o kontakt pod numerem telefonu (0 800 BIEDRONKA). Pierwsze 10 osób które powoła się na hasło "Polak-Litwin dwa bratanki" może liczyć na atrakcyjne zniżki!



Rozmowa z Lukrecijusem niewiele wyjaśniła. Jednak jakiś wewnętrzny głos, coraz bardziej natarczywie zaczął mi podpowiadać, żeby nie drążyć tego tematu. Żeby to zostawić, jeżeli nie chcę skończyć jako składnik wylewki takiego domku. … Cóż, postanowiłem zaryzykować raz jeszcze i udałem się do czołowego strzelca naszej młodej kadry.
Zapraszam na wywiad z Władysławem Lubasem (12208478):

1. Wygra Polska czy wygra Litwa?

Władysław Lubas:

A w co gramy? Jeżeli w pokera na rozbierane części samochodu widze tu duże szanse rodzimej reprezentacji. Jeżeli w popularna jajcowatą piłe kopaną ... cóż "no way" wygra Litwa. A w kosza ... pewnie że my, jesteśmy lepsiejsi i już :)



2. Hamburger czy Hot-dog?

WL:

Mój mentor kiedyś powiedział, "zycie jest jak stragan z hot-dogami, nigdy nie wiesz w którym jest parówka" i ja mu wierze.



3. Domek dla Lalek czy mieszkanie dla biedronek?

WL:

Domek na drzewie. Przynajmniej jest jakis punkt odniesienia.



4. Lakers czy Clippers?

WL:

Cikago Bulls, ło! Bo tak mi mówiła mama.



5. Kołduny czy Uszka?

WL:

A co do tych uszek?



6. Wilno Czy Kraków ?

WL:

Wilno to polskie miasto!!! A Krakowa nie lubie ;) Poza tym prezes stoi nademną z łomem i mówi, że jak powiem inaczej niż Wilno gdzie poznał Panią Prezes to mam ... przełomowaną lub zezłomowaną dalszą kariere.



7. Sith czy Jedi?

WL:

Ciemna strona mocy. Bad Boys a co ;)



8. Unia Europejska czy Lubelska?

WL:

Konfederacja Barska :) Pewno że Lubelska. Lublin to ładne miasto ... w sumie ;)



9. Przy herbatce z Jackiem Gmochem czy kolacja z Dalią Grybauskaitė ( Prezydent Litwy ) ?

WL:

Jacuś !!! i nie ma mocnych :D



Dziękuję za rozmowę.

@Czesław - może Cię wezmą do "polskich nagrań bo ty przesłuchiwać umiesz " :-))

Ryzyko opłaciło się, wróciłem z kilkoma hot-dogami w garści. Niestety sprawa domków dla biedronek, nadal pozostała zagadką. Ostatnią moją nadzieją pozostał Vinnie, nie zawiódł mnie i wymyślił coś takiego:

KONKURS!!! „ Biedronka do domka ”

Zapraszam do konkursu związanego z naszym najbliższym rywalem, pokażmy im że Polak potrafi. Oto zasady:
1. Stworzyć projekt: Domku dla biedronki. Najlepiej z motywami nawiązującymi do naszej kadry, Polska U21.
2. Termin wysyłania prac: do końca listopada, czyli do 30.11.2010 r., godz.24.00
3. Zwycięzcę wyłonią członkowie sztabu U21.
4. Propozycje (projekty) proszę podawać na forum, w formie linków np. jako własny projekt w formie logo, jakieś fajne zdjęcie- inwencja twórcza niczym nieograniczona
5. Nagroda : Dla Prezesa zwycięzcy – wskazany przez niego zawodnik zagra w jednym ze sparingów kadry U21.
Tak naprawdę jednak nie chodzi o nagrodę, ale o wspólną zabawę! (chociaż nagroda oczywiście będzie ;))

Zapraszamy do udziału w konkursie oraz do kibicowania naszym orzełkom !!!

Nie no Vinnie gratuluję.Świetna robota z tym wywiadem. Coś się nawet dowiedziałem o Litwie i swoich przodkach o których wiem tyle co kot zapłakał. Ale o tym, że nas nienawidzą pierwszy raz słyszę. Wydawało mi się, że Litwini są bardziej przyjaźnie nastawieni do Polaków, ale cóż jest 2.19 słabo kontaktuję, więc jak coś proszę o sprecyzowanie lub dopełnienie tego wątku. Tak se teraz myślę, a zresztą późno jest więc luzik, ale podsumowując - genialny powiew świeżości i mam nadzieję, że wygrasz ten mecz. Chyba nawet mój sztab szkoleniowy otrzyma specjalny prikaz aby taki mecz obejrzeć razem ze swoim coachem.

P.S. W każdym razie zasiadam niebawem przed TV, zaciskam kciuki i będę kibicował biało-czerwonym aby wygrali ten mecz !!! Wygramy, wygramy wygramyyyyyyyyyyyyyyy Litwinów pokonaaaaaaaamy...Do boju, Do boju... do boju Polacy...Do boju, do boju ...do boju Polacy...

Też chyba obejże bo otoczka wokół tego meczu jest genialna.Hmm to teraz nie wiem czy jechać na eurobasket na litwe ;P Już nawet kase odkładałem ale zobaczymy.

Litwini chyba trenowali formę. U nas nie jest już tak super jak w zeszłym tygodniu, ale tragedii nie ma.

A oto opis naszego sąsiada.

Litwa leży w Europie, jest członkien Unii Europejskiej i NATO; graniczy od zachodu z Rosją (obwodem kaliningradzkim), od południowego zachodu z Polską, od wschodu z Białorusią, od północy z Łotwą. Kraj ma 65 200] km² powierzchni a mieszka tam 3,2 mln ludzi. Co ważne, Litwa systematycznie się wyludnia, jeszcze 40 lat temu było tam 400 tys. mieszkańców więcej. Spadek bardzo znaczący, o ponad 10%. Mniej więcej tak, jakby w Polsce ubyło 4,5 mln osób (czyli więcej niż mieszka na Litwie).


Ukształtowanie powierzchni nizinne, o rzeźbie polodowcowej, średnia wysokość 99 m n.p.m., najwyższe wzniesienie Aukštojo kalnas (Wysoka Góra) 293,84 m n.p.m., na Wyżynie Miednickiej. Wybrzeże morskie jest przeważnie niskie i wyrównane, wnętrze kraju zaś nizinne z licznymi formami polodowcowymi. Większa część powierzchni Litwy znalazła się w zasięgu zlodowacenia wałdajskiego. Przeważają równiny moreny dennej, pojeziorno-lodowcowe i sandrowe z wydmami śródlądowymi. W zachodniej części Wysoczyzna Żmudzka (wysokość do 234 m), na południowym wschodzie (na pograniczu z Białorusią) Pojezierze Litewskie (Wileńskie) rozdzielone dolinami Niemna i jego dopływu Wilii na 3 oddzielne wzniesienia, Sudawskie, Dzukijskie i Auksztockie. Wąski pas pobrzeża nad Zalewem Kurońskim, odgrodzony od Morza Bałtyckiego Mierzeją Kurońską z wielkimi wałami wydm, na południu delta Niemna.

Litwa leży w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego, a jego odmianą jest klimat przejściowy między morskim nad wybrzeżem bałtyckim i o wzrastających ku wschodowi cechach kontynentalnych. Charakterystyczną cechą klimatu Litwy są silne wiatry i szybkie zmiany pogody. Na większości obszarów kraju okres wegetacyjny trwa poniżej 180 dni.

Historia Litwy w praktycznie wszystkich rozdziałach wiąże się z historią Polski. Przez cztery wieki tworzyliśmy wspólne państwo. Dla nas są to wydarzenia raczej chlubne, Litwin zaś mówią o tym okresie, jak o upadku ich państwa… Większość wydarzeń z dziejów Litwy jest w zasadzie odbiciem tego, co 200-300 lat działo się w Polsce. Zwyczajnie, reakcje ludzi na pewne zdarzenia są wszędzie takie samo. I tak, jak wiemy plemiona polskie zjednoczył Mieszko I w X w. i w 966 roku przyjął chrzest. Głównym powodem takiego działania było zagrożenie ze strony Niemiec. A jak się to ma do naszych poniedziałkowych rywali? Otóż plemiona litewskie jednoczy w 1253 roku Mendog I i nawet zostaje królem. Powód? Zagrożenie ze strony Krzyżaków. Właśnie ten czynnik popchnął oba kraje to połączenia się unią. I tak w 1385 zawarto unię w Krewie a królem Polski został książę litewski Jogaila (Władysław Jagiełło). Na Litwie uważany on jest w pewnym stopniu za zdrajcę narodowego… Zaś prawdziwym bohaterem jest tam książę Witold (ten na środku obrazu „Bitwa pod Grunwaldem”), który bojkotował unię z Polską i przy pomocy Krzyżaków chciał przejąć władzę.

W 1569 r. podpisano dokument (Unia lubelska) powołujący do życia Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Powstałe państwo miało charakter federalny. I znowu, dla nas jest to ukoronowanie dążeń do poszerzenia wspólnych związków a dla Litwinów prawie rozbiór Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Znany z „Potopu” książę Janusz Radziwiłł w Polsce powszechnie uznawany jest za zdrajcę zaś u naszych sąsiadów jest to jeden z największych bohaterów narodowych.

W roku 1920, kiedy Polska walczyła z Armią Czerwoną, Litwini przyjęli postawę wyczekiwania, choć raczej stali po stronie Rosji Radzieckiej. Dwa lata później, Józef Piłsudski ( o którym na Litwie bez wątpliwości mówi się jak o faszyście) odebrał zajęte właśnie w 1920 roku Wilno, które w taki sposób powróciło do Polski.

Ostatnio dochodziły głosy o pogorszeniu stosunków międzynarodowych między oboma krajami. Na Litwie mieszka znacząca mniejszość polska. Szacuje się, że jest to 7-8% populacji Litwy. W ciągu ostatnich lat, są im jednak odbierane kolejne prawa. Chodzi tu o prawo do pisania nazwisk w oryginalnej formie (bez końcówek –icius, aite, ius, itd.) oraz o prawo do nauki języka polskiego w szkołach. Ostatnio nawet odebrano prawo do pisania nazw ulic w języku polskim w miejscowościach zamieszkanych w większości przez Polaków. Rząd twierdzi, że obustronne stosunki międzynarodowe są najgorsze w historii.

Na początku ery radzieckiej Litwa przeszła okres intensywnej rozbudowy przemysłu ciężkiego oraz integracji gospodarczej z Związkiem radzieckim jednakże zaawansowanie technologiczne, dbałość o ochronę środowiska, jakość służby zdrowia i sprawy socjalne pozostawały daleko w tyle za standardami państw zachodnich. Poziom urbanizacji wzrósł z 39% w 1959 do 68% w 1989. W latach 1949-1952 Sowieci znieśli własność prywatną w rolnictwie, wprowadzając kolektywizację i własność państwową. Produkcja spadła i nie osiągnęła poziomu przedwojennego aż do wczesnych lat 60 . Intensyfikacja produkcji rolnej poprzez jej mechanizację i wzrost użycia środków chemicznych, ostatecznie podwoiła produkcję rolniczą, jednakże stworzyła dodatkowe problemy ekologiczne.

Po uzyskaniu niepodległości Litwa znajdowała się w okresie kryzysu gospodarczego, spowodowanego zmianą systemu zarządzania. W pierwszych latach po proklamacji niepodległości, sprywatyzowano część własności państwowej, m.in. zlikwidowano wszystkie kołchozy i sowchozy oraz wprowadzono liberalizację cen. Nastąpił spadek produktu krajowego brutto o ok. 70%, a produkcji przemysłowej i rolniczej o ponad 1/2 w stosunku do 1989. Byłym właścicielom zwrócono do 1993 ok. 700 tys. ha (60% ziem uprawnych). Po kryzysie gospodarczym z lat 1991-1994 nastąpił początek stabilizacji i wzrostu gospodarczego. Do końca 1995 roku sprywatyzowano 80% majątku państwowego. Jednakże w sierpniu roku 1998, kryzys finansowy w Rosji i załamanie się rosyjskiego rubla miało fatalny wpływ na litewską gospodarkę, wciąż uzależnioną od handlu z Rosją, i spowodowało kryzys fiskalny w roku następnym. PKB kraju zmniejszyło się w 1999 roku o 1,5%. Zmusiło to rząd litewski do znacznych cięć w wydatkach budżetowych i przeorientowania handlu na zachód.
W końcu trafił się nam jakiś rywal o tradycjach koszykarskich. Malutkie, trzymilionowe państwo jest od lat w ścisłej czołówce światowej koszykówki. Wystarczy tylko wymienić ich sukcesy: po 1 medalu brązowym, srebrnym i złotym na Mistrzostwach Europy, brąz zdobyty w tym roku na Mistrzostwach Świata i 3 brązowe medale olimpijskie. A to od 1991 roku czyli upadku ZSRR! A zobaczcie kto wcześniej zdobywał większość tytułów. ZSRR, w której kadrze grało 50% Litwinów.

Tak jak gdy opisywałem poprzednie kraje, trudno było znaleźć jednego porządnego zawodnika, tak u Litwinów muszę wybierać kogo wam przedstawić.

Chyba najlepszym litewskim koszykarzem był Arvydas Sabonis. Olbrzymi center (2.20 wzrostu!) imponował znakomitym wyszkoleniem, umiejętnością ustawiania się, zbierania piłek, "czytania" gry, trafiania z dystansu (często punktował rzutami za 3 pkt.) oraz niekonwencjonalnego rozgrywania. Po prostu nie był drewniakiem, jak większość wysokich białych w tym czasie. A był to najlepszym czas dla koszykówki na całym świecie. Sabonis na początku kariery grał w Europie (1981-1995). W 1986 roku Arvydas w barwach Żalgirisu Kowno sięgnął po Międzykontynentalny Puchar im. W. Jonesa (nieoficjalne mistrzostwa świata klubów koszykarskich) pokonując w finale Cibonę Zagrzeb. W czasie występów w Europie czterokrotnie został wybrany najlepszym graczem Starego Kontynentu - w latach 1984, 1985, 1993, 1995. W 1995 r., przekroczywszy 30 lat, Sabonis wreszcie pojawił się na parkietach NBA. Powiedział dziennikarzom: "Nie mam już nic do udowodnienia w europejskiej koszykówce, została już tylko NBA". Grając w barwach Portland Trail Blazers już w pierwszym roku został m.in. Graczem Tygodnia i Debiutantem Miesiąca (kwiecień 1996), a na koniec sezonu był nominowany do tytułu Debiutanta Roku (w wieku 32 lat!) i Rezerwowego Roku. Wystąpił w Meczu Debiutantów podczas NBA All-Star Weekend. Mimo zniszczonego zdrowia (kolana, ścięgno Achillesa) z sukcesami występował w Portland przez siedem lat (z wyjątkiem sezonu 2001-2002), pomagając drużynie m.in. dotrzeć do finału Konferencji w 1999 (Mistrzostwo Dywizji) i 2000 r. Przez wielu fachowców, także z NBA (Scottie Pippen, Bill Walton, Sean Elliott, Dino Rađa), uważany za jednego z największych środkowych wszech czasów i najlepszego koszykarza Europy swoich czasów.

Obecnie w reprezentacji Litwy widać wyraźną zmianę pokoleniową. Odchodzą powoli starzy, doświadczeni zawodnicy tacy jak np. Sarunas Jasikievicius (swojego czasu najlepszy combo-guard w Europie), Ramunas Siskauskas czy Zydrunas Ilgauskas (choć ten nie palił się do gry w kadrze narodowej). Jeśli kiedyś zobaczycie na parkiecie euroligowym wysokiego centra o dziwnym słowiańskim nazwisku Lavrinowic, nie myślcie, że jest to kolejny dobry Serb, Chorwat czy Słoweniec. W zasadzie jest ich dwóch, bo chodzi tu o braci Ławrynowiczów, którzy są Polakami pochodzącymi z Litwy. Dariusz gra w Fenerbache Stambul a Krzystof w Montepaschi Siena. Obaj bracia mieli szczęście urodzić się w czasach, kiedy na Litwie szanowano jeszcze prawa mniejszości narodowych, ich nazwiska są pisane więc Lavrinovic a nie Lavrinovicius.
No to do boju!