Gisteren hebben we middels een winst op Italië met 89-83
(58907) een plek in de halve finale veilig gesteld met nog 1 wedstrijd te gaan! Een historische prestatie om bij de eerste WK deelname van ons land direct op zo'n manier dit te bereiken, en dus zelfs de luxe te hebben om de laatste wedstrijd van de 2de ronde achterover te kunnen leunen voordat het vuurwerk van de finales beginnen.
De wedstrijd tegen Italië verliep uiteraard niet zonder slag of stoot, en de hele wedstrijd ging het hard tegen hard. Het was te merken dat er veel op het spel stond voor ze, want met een verlies tegen ons en een winst van Frankrijk zou dat uitschakeling betekenen voor de Europees kampioen. Wellicht dat hun prestaties afgelopen seizoen hun tol hebben geeist, want de vormen waren niet bijster goed en ze moesten daarom ook meerdere versterkingen oproepen en spelers starten die dat niet regelmatig doen.
Baeke zette direct de toon met een harde fout op Mandorlato, die na 1,5 minuut. het veld moest verlaten met een blessure. Vooral de Hoog leek iets te geïnspireerd door dit statement, en moest wegens overenthousiasme na 3 minuten even afkoelen op de bank met 2 fouten. De italianen grepen hun kans, raakten hun vrije worpen en liepen uit tot 21-16. Wij wisten ons echter ook te herpakken en met een kleine run konden we het 1ste kwart met een gelijke stand afsluiten.
In het 2de kwart ging het verder weer gelijk op, en kon de Hoog zich revancheren met 5 scores op rij. Het team kreeg extra moed en wist met 5 punten uit te lopen waardoor we met een kleine buffer van 45-40 de kleedkamer in konden.
In het 3de kwart wisten we de buffer te handhaven. Hoewel de scores moeilijk liepen, konden we de voorsprong behouden door veel aanvallende rebounds te pakken, grotendeels op conto van vd Zanden (6 stuks). Ook verdedigend wisten we middels rebounding de schade beperkt te houden; de Italianen wisten de hele wedstrijd slechts 3 aanvallende rebounds te pakken. Ondanks deze effort wisten we onze voorsprong nooit uit te breiden tot dubbele cijfers, en sloten we het 3de kwart wederom af met 5 punten voorsprong.
Ook het laatste kwart bleef het spannend. De Italiaanse verdediging stond stevig en vooral Heideman leek moeite te hebben tegen zijn matchup, getuige de gemiste schoten (met 16 twee maal zoveel als zijn scores) en 4 TO's. We konden de voorsprong echter behouden, en vlak voor de laatste 2 minuten telde die voorsprong nog 8 punten. De Italianen zette echter een eindsprint in en wisten ons binnen een minuut tot 2 punten te benaderen. Reden voor een timeout met nog iets meer dan een minuut op de klok. Geheel in lijn met de rest van de wedstrijd weten we te scoren na een aanvallende rebound van Baeke, maar binnen 7 seconde stond er ook weer een score van Italie op het bord. De Hoog komt in de problemen en moet een te lastig schot nemen, maar het geluk is aan onze zijde als de bal via een Italiaan uitgaat tijdens de rebound. Dat geeft ons gelegenheid om de klok te melken tot 19 seconde, waarna Heideman helaas de winst nog niet kon verzegelen en kregen de Italianen een kans voor de gelijkmaker of go-ahead bucket. Ze weten ook een goede optie te creëren, maar misten. Uiteraard pakten wij wel de rebound, en Baeke schoot koelbloedig de vrije worpen raak om met 9 seconde te gaan het verschil naar 4 punten te brengen, wat niet meer overbrugd kon worden.
In de box score is te zien dat onze aanval het lastig had met nog geen 42% FGs, en dat we het echt hebben gewonnen door reboundend overwicht (51-33) wat ons meer scoringskansen gaf. Vd Zanden was een schoolvoorbeeld op dit vlak met 20 rebounds, met daarnaast ook nog eens 4 blocks en efficiente scores (6-11 FG). Baeke wist het de Italianen moeilijk te maken getuige zijn 10 vrije worpen (team totaal: 14). Verder was het een echte team effort.