6. Ο ντροπιαστικος αποκλεισμος του Ξεφτιλαικου στην φαση των 64
Ακόμα θυμάμαι που μιλούσα με τον Βασίλη μισή ώρα πριν τον jump ball και σκεφτόμουν αν θα το δώσω και θα πάω για προπόνηση και καταστάσεις ή αν έτσι για τον χαβαλέ το χτυπήσω. Περιττό να πω ότι έβαλε τα γέλια. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ γελούσα στην ιδέα του να "χτυπήσω" το παιχνίδι αλλά μια μικρή φωνούλα μέσα μου και ο εγωισμός μου, μου έλεγαν ότι με το τόσο μικρό ροστερ του Xeftilaikou και το γεγονός ότι είχε εσένα το Σαββατο και επόμενο πιο δύσκολο (λογικά παντα) παιχνίδι κυπέλου μετά από εμένα, η λογική έλεγε ότι δεν θα κατεβάσει τίποτα για να μην κάψει καταστάσεις. Ακόμα και έτσι πάντως ο Βασίλης συνέχισε να γελάει...
Επόμενη στιγμή που θυμάμαι, μετά από 10-15 λεπτά να με πέρνει ξανά τηλέφωνο και με το σκορ στο 4-0 να μου λέει όλος σιγουριά ότι κέρδισα... 20-9 τέλος πρώτης περιόδου και η γιαγιά είχε πλακώσει τα ζαναξ μπας και ηρεμίσει με αυτό που έβλεπε χαχαχα.
Να μην τα πολυλογώ, ήταν μία πολύ ωραία νίκη πυροτέχνημα για την ομάδα μου αλλά ίσως και κάπως άδικη μιας και ενώ ο επόμενος αντίπαλος, τελικά, ήταν ακόμα πιο εύκολος από εμένα, αναγκάστικα και εγώ με τη σειρά μου να δώσω το παιχνίδι σκεπτόμενος το δικό μου πρωτάθλημα..
Σίγουρα αυτός ο αποκλεισμός από το κύπελο και μάλιστα τόσο νωρίς μπορέι να ήταν άδικος σε σχέση και με την δική μου μετέπειτα αντιμετώπιση, αλλα θεωρώ ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να φτάσουμε στο σήμερα και να συζητάμε για αυτούς τους τελικους και τοπ 10 κλπ κλπ