Met de overwinning van Bulgarije op Malta (wat halverwege de wedstrijd helemaal nog geen zekerheid was) bleek onze wedstrijd tegen Letland gisteren inderdaad nergens meer om te gaan helaas. Alleen de schamele eer om 5-2 (en boven Turkije) te eindigen stond nog op het spel, iets waar beide teams nog wel om wilden strijden. Wij kwamen daar als winnaar uit de bus met 111-96:
(61992).
De aanval liep soepel en ondanks de goede GDP tegen wist onze inside aanval tot 50% FG's te komen. Ege Ozet en Baeke leidde de weg met elk 17 punten, maar er waren 7 spelers in dubbele cijfers wat het echt een team effort maakte. Roodenburg was erg efficient, maar iets te enthousiast waardoor hij halverwege al mocht douchen met 6 fout. Duijker viel uitmuntend voor hem in met de hoogste +/- van het team (+15). Ook de guards van de bank (Hendricks en de Beer) waren zeer trefzeker met 8-9 FG's gezamenlijk. We hadden ook een hele nette 24 assists tegenover 6 TO's.
De defense stond ook redelijk, we konden met een goede inside GDP de Letten onder de 43% FG houden. Breuker hield de deur dicht met 4 blocks en Ege Ozet wist de bal ook tweemaal te ontfutselen. Qua rebounding een licht voordeel door team effort.
Ondanks wederom de teleurstelling van het niet plaatsen voor de 2de ronde van het EK, hoeven we ons denk niet te schamen. We eindigen 5-2 wat niet heel onlogisch is vooraf gezien met Polen en Turkije in de poule, alleen hebben we een verlies tegen Bulgarije i.p.v. Polen en zijn we wel boven Turkije geëindigd. Het ligt tegenwoordig gewoon flinterdun bij elkaar, en je ziet dat door effort inzet een hoop landen kans maken op plaatsing maar ook de grote landen die daardoor af kunnen vallen. Het opvallendst daarbij is huidige wereldkampioen Israël, dat in een poule met Frankrijk en Portugal het moest afleggen. De laatste wedstrijd tegen Portugal zou direct beslissen wie er door ging, en slechts met 1 inzet niveau verschil wist Portugal de wereldkampioen te verslaan. De 3-2 zone tegen de Patient van Israël hielp daarbij uiteraard ook.
Ik weet nog niet exact hoe het komt dat de top dichter bij elkaar is geschoven, want als ik de TL zie blijkt toch dat er qua kwaliteit in spelers nog echt wel een significant verschil zit tussen de toplanden en de underdogs. Het is in ieder geval iets waar we rekening mee moeten houden, en wat kansen en uitdagingen met zich meebrengt. Ik denk dat het mooi is dat de toplanden geen garantie hebben en dat meer landen kans hebben om zich te plaatsen, maar het kan soms wel frustrerend zijn als je denkt dat je alles eraan hebt gedaan.
Ik denk dat het in ieder geval een reden is om zelf nog scherper te blijven, en daarom ook weer met goede moed naar komend seizoen ga kijken. Naast VDZ zal nu ook De Hoog drops kunnen gaan krijgen, wat betekent dat nog een sterspeler het einde van zijn carrière nadert. We hebben daarentegen wel 7 spelers onder de 29 die nog progressie maken, dus netto zouden we erop vooruit moeten gaan de komende seizoenen. Daarnaast staat een nieuwe generatie talenten voor de deur die volgend jaar 25 en 26 jaar oud zijn, en ook in de buurt komen van try-outs voor het NT. Dit seizoen was Jip van Nistelrooij daar al een voorbeeld van.
Genoeg reden voor optimisme dus, ondanks de uitschakeling.