Ας γράψω τίποτα να περάσει και η ώρα...
Αυτή είναι η 4η άνοδός μου στην Α1 και μοιραία μου έρχονται στο νου παρόμοιες μέρες νεοφώτιστου.
Πάντα θα θυμάμαι καθαρά όταν πρωτοανέβηκα στην ΙΙΙ. Εϊχα ξεκινήσει το παιχνίδι μέσα σεζόν 10 και ανέβηκα στην IV λόγω bot ομάδων. Μετά από πολλλλλλυυυυυ καιρό εξαιτίας της αμπαλοσύνης μου προβιβάστηκα επιτέλους στην ΙΙΙ. Ένιωσα μια χαρά και ευφορία, αλλά συγχρόνως είχα και μία αίσθηση τι ακριβώς κάνω εγώ εδώ
Μου είχαν φανεί τόσο δυνατοί οι αντίπαλοι σαν ρόστερ και μισθοί που πραγματικά ένιωθα εκτός τόπου και χρόνου. Τελικά σώθηκα εκείνη τη χρονιά αλλά υποβιβάστηκα μελλοντικά.
Όταν ανέβηκα στην Α2 ήταν κάπως έτσι αλλά και κάπως αλλιώς. Θα μπορούσα να αισθάνομαι όπως παραπάνω, αλλά είχα δει τον Αρίβακουτσού σαν νεοφώτιστο στην Α2 να κάνει παπάδες ενώ νωρίτερα χτυπιόμασταν στην ΙΙΙ. Στην πράξη τα είχα βρει μπαστούνια με την προπόνηση, αλλά και πάλι τέλος καλό όλα καλά.
Τη σεζόν 27 ανέβηκα για πρώτη μου φορά στην Α1. Ένιωθα όπως τότε με την ΙΙΙ. Τι κάνω εγώ εδώ κτλ. Απλά τιμή μου που βρισκόμουν εδώ. Δέος για τους αντιπάλους και ένα μεγάλο ερωτηματικό για το τι ψάρια θα πιάσω. Μαμού, Δον, Μάτσας ήταν θρύλοι στα μάτια μου και από κοντά τους ο Κάμπος και ο Ηλίας ο Υπερηχητικός. Αλλά και ο ΘΕΟΣ, ο Αρίβα ξεψάρωτος, ο Σπάρταν επίσης, ο OBC. Σώθηκα πολύ άνετα τελικά με τον Κυρίλλο στα ντουζένια του και απελευθερωμένος από τις προπονήσεις. Έπαιξα και τελικό κυπέλλου τότε, τον μοναδικό έως σήμερα. Είχα πλάνο μιας σεζόν όταν ήρθα τότε. Ανέβασα μπάτζετ αρκετά για τα τότε δεδομένα, είχα μια ταυτότητα και μου βγήκε. Ήταν η σεζόν του σεμνά και ταπεινά.
Τώρα είμαστε στη σεζόν 45. Έχουν περάσει 18 σεζόν από την πρώτη φορά που ήρθα εδώ και 28 από την πρώτη άνοδό μου στην ΙΙΙ. Έχω δώσει μάχες για πρωτάθλημα, μάχες για παραμονή, μάχες για το κύπελλο απέναντι στους καλύτερους και τους θρύλους του ελληνικού μπάζερ. Άλλες τις κέρδισα, άλλες τις έχασα. Είμαι παλιοσειρά σίγουρα κι εγώ. Κι όμως φέτος νιώθω σαν να ανεβαίνω πρώτη μου φορά στην Α1. Σαν ο σίγουρος 8ος που είναι τιμή του να αγωνισθεί απέναντι στα μεγαθήρια. Σεμνά και ταπεινά όμως όπως τότε έτσι και τώρα, θα παίξω το παιχνίδι μου, θα προσπαθήσω να μην λυγίσω στις ήττες και να χαρώ τη κάθε νίκη σαν να είναι η μοναδική που θα κάνω μέσα στη χρονιά.
Ποτέ δεν ξέρεις πως θα τελειώσει μια χρονιά ούτε και πως θα είναι η διαδρομή, τι στιγμές θα σου αφήσει, τι ευτράπελα θα γίνουν. Έχω χάσει ματς γιατί δεν έβρισκα πάρκιν στον αυτοκινητόδρομο ενώ οδηγούσα. Έχω μπει σε πάρκιν για να πάρω παίκτη. Και ξανά στο επόμενο πάρκιν για νέο μπιντ. Έχω δει όνειρα. Έχει κλείσει το κινητό μου ενώ το ματς πήγε στην παράταση. Έχω στείλει μηνύματα και έχω λάβει μηνύματα. Έχω χαρεί, έχω στεναχωρεθεί. Έχω νικήσει και έχω χάσει. Έχω ρισκάρει και έχω ατολμήσει. Έχω σταθεί τυχερός και έχω σταθεί και άτυχος. Έχω κάνει φιλαράκια μπαζερικά, έχω μιλήσει στο τηλέφωνο, έχω κάνει τηλεπαρτούζα (όχι τίποτα πονηρό). Έχω τσακωθεί και ψυχρανθεί. Τα έχω ξαναβρεί μετά. Έχω γνωριστεί με τον Μαμού από κοντά. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου αφήσει μια χρονιά.
Ελπίζω το φετινό ταξίδι να με κρατάει σε εγρήγορση και να μου προκαλεί συναισθήματα χωρίς να χάνεται το μέτρο. Το ίδιο εύχομαι και σε εσάς!
Καλή Σεζόν παίδες!!!!
Aerosmith - I Don't Want to Miss a Thing(https://www.youtube.com/watch?v=JkK8g6FMEXE)